Ayakeni; Anadolu’da özellikle Niğde ve Erzincan’da kıza nişan takılırken, kapı eşiğinden kayınvalidenin oturduğu yere kadar, damat tarafından satın alınıp gönderilmiş olan ipekli bir top kumaş serilir; gelin bu kumaş üzerinde yürüyerek el öpmeye gider; bu kumaşa ayakeni denilirdi. Sonradan bu kumaştan elbise yapılır.
Bu vedalaşma töreni esnasında, bazı yörelerimizde, gelin babasının elini öptükten sonra tekrar başının bağlandığı yere getirilir. Yukarı kaldırılmış duvak aşağı indirilir ve oğlan evi tarafından getirilmiş, olan beş metre uzunluğundaki ayakeni adı verilen basma veya dokuma, gelinin bulunduğu yerden kapı eşiğine kadar serilir. İki kadın gelinin koltuğuna girerek ayakeni üzerinden yürürler. Bu esnada orada bulunan kadınlar türkü söyler:
Gelinin evden çıkmasından sonra üzerinde yürüdüğü ayakeni okuyucu ve mahalledeki en fakir kadının hakkıdır.