Dar Dokuma Teknolojisinin Tarihçesi ve Gelişimi
Dar dokumalar, ilk çağlardan günümüze değin günlük yaşantımızın vazgeçilmez ihtiyaçlarını karşılamak üzere kullanılagelmiştir. Tanım olarak, eni 40 cm’nin altında olan kumaşlar “dar dokunmuş kumaşlar” şeklinde ifade edilmektedir. Günlük yaşantımızın vazgeçilmez bir parçası olan dar dokumalar geçmiş çağlarda daha çok çarpana dokuma tekniği ile elde edilmekteydi. Bununla birlikte basit el dokuma tezgahlarında da dar dokumalar elde edilmekteydi. Bant ve kurdela dokuyan dar dokuma tezgahlarında 1600 yıllarında önemli sayılabilecek bir gelişme sağlanmıştır. Kol gücüyle çalışan ve aynı anda 24 parçayı yanyana dokuyabilen “çok kafalı tezgah” ortaya çıkmıştır.
Mekanik dokuma tezgahları, 1600 yıllarında Hollanda’lıların icat ettiği “Dutch Egnie” olarak adlandırılan ve kol gücüyle çalışan çok kafalı tezgahtan esinlenerek dar kumaş dokuyan tezgahlara dönüştürülmüştür. Mekanik dokuma tezgahlarından dar kumaşlar elde edebilmek için tefe ve atkı atma sistemlerinde değişiklik yapılmıştır. Daha sonraları mekanik tezgahlar çok kafalı dar dokuma tezgahlarına dönüştürülmüştür. Günümüzde iğneli dokuma makinaları olarak da adlandırılan otomatik dar dokuma makinaları 1950 yılından itibaren teknolojik gelişmelere ve yeniliklere ayak uydurarak bugüne gelmiştir.
1950’li yıllarda dar dokuma endüstrisine atkı ipliğinin çözgü iplikleri arasına yerleştirilmesinde bir iğneden yararlanan iğneli dokuma makinasının girmesiyle büyük bir aşama kaydedilmiştir. Bu dokuma makinası işletmeler tarafından benimsenmiş ve her tip kumaş için uygun olmasına rağmen kısa süre içerisinde popüler olmuştur. Yıllar boyunca iğneli dokuma makinası üzerinde çeşitli çalışmalar yapılmış ve bir çok yenilikler gerçekleştirilmiştir. Günümüzde kullanılan bir iğneli dokuma makinası ilk şekline göre oldukça gelişmiştir.
